Afgelopen week bezorgde me weer eens dezelfde inzichten die ik al vaker had. Bevestiging van waar ik deel van uit wil maken, maar zonder steun is het erg lastig!
Dat sport bijdraagt aan gezondheid is bekend, dat bleek uit recente artikelen uit het AD -Sporten helpt als je kampt met mentale problemen. NRC – Nederlandse puber moeilijk warm te maken voor sport. Uit steeds meer onderzoek blijkt dat bewegen en sport steeds meer positieve effecten heeft op onze mentale gezondheid.
Afgelopen zaterdag reed ik terug van een internationaal judo toernooi waar ik één van onze sporters begeleide. Hij is bezig zich te kwalificeren voor het EK, WK en/of EYOF.
Deze ontwikkeling is op zijn zesde jaar al begonnen. Van 1x per week naar de gymzaal naar nu acht trainingsmomenten per week.
Nog steeds werpt hij meerdere malen per week zijn vriendjes en vriendinnetjes met respect hard tegen de mat. Zij die wel en niet op dit niveau acteren, zij die met hem alle filmavonden en jeugdkampen beleefden. Zij die nog steeds 2 tot 5 keer per week trainen. Zij met de cruciale leeftijd tussen de 13 en 18 jaar! Winst?
Het heeft vooral gekost, maar gelukkig voor een mooie gezonde winst.
Dit gehouden tegen het beleid van overheden en bedrijven. U leest zeker frustratie! Mijn plaatselijke gemeente Hengelo doet 0,0 aan wedstrijdsport of topsport. Echter ze zijn zelfs te beroerd om een kaartje te sturen wanneer je met je team Nederlands Kampioen werd afgelopen november. Een uitzonderlijke prestatie wat ook vooral koste, maar met een enorm maatschappelijke waarde.
Dit gehouden tegen sluitende gymzalen, verdwenen subsidies, minimaal bewegingsonderwijs op scholen, wegblijven van kader en nog veel meer wegvallende zaken die invloed hebben op de maatschappij en vooral gezondheid!
Dit meenemend in het volgende. Afgelopen dinsdag mocht ik meedenken in een buurtplan. Hoe krijg je vitale gezondheid in wijken terug. Ik ben er van overtuigd dat dit door structureel sport aan te bieden aan de jeugd. Te beginnen binnen het basis onderwijs en de deelnemers allen te laten participeren binnen de vereniging. Binnen het onderwijs alle ouders onderdeel te maken van het sportende kind. Kijklessen, ouder kind les en zo door bouwen naar de vereniging en in de vereniging proberen te laten participeren.
In de vereniging het kind te laten deelnemen te laten beginnen aan competities en extra trainen. Vervolgens ouders betrekken bij het proces, al is het eens per jaar limonade inschenken.
Hoe gaan we dit doen, als dat kader ook een kachel heeft die moet branden, deelnemers in armoede leven, overheid niet of een schijntje investeert in wedstrijdsport en topsport, bedrijven niet de meerwaarden nog niet zien om hierin te sponsoren. Nog steeds denkende aan al die judo maatjes van één van mijn topsporters.
Het is tijd om van koers te veranderen en daarbij wil ik in bijdragen. Wie helpt?