Afgelopen zaterdag plaats ik een foto van mijn bezwete voorhoofd die ik kreeg na een vijf kilometer run. Met de boodschap, dat je nog altijd moet werken om ergens te komen of te ontwikkelen. Iets waar je 100% invloed op hebt.
Ik loop tegenwoordig weer hard en sport meer, omdat ik het uiteindelijk zat ben met mijn spek als ‘overall’ gezondheid. Dat ff terzijde. Wel bewust van mijn gedrag over waar je betrokken bij bent of daadwerkelijk invloed op hebt. Denk maar eens aan Ray Klaasen of Micheal Kortekaas. Het gaat allemaal over je eigen gedrag, welke pijn en noodzaak het heeft.
Ook de eigen norm van kwaliteit die je neer legt of voor een ander de kwaliteit van de norm. Deze kennis gebruik ik, uit de boeken van Stephan Covey, in mijn dagelijks doen. Gemixt en ook deels gevoed door ervaringen en gevoel.
Ik wil je meenemen naar een week eerder waar ik op vrijdag met de auto vertrek naar Berlijn. Ik neem vier judoka’s, een voorzitter en twee sponsoren mee naar een Europa Cup Junioren (sponsoren omdat je hier dan invloed hebt op sponsoring). Lang verhaal kort te houden, woensdagnacht om 00:40 uur terug in huis. Die ochtend vroeg op, omdat de ochtend training en het overige werk staat te zwaaien. Ondertussen was een collega met een pupil van onze judoschool vertrokken naar Noord Macedonië voor het EK Judo en op donderdag vertrok nog eens een pupil voor dat zelfde EK. Ik had daar zo graag bij willen zijn en voelt het die dagen als een soort omgekeerde buik met spanning. Gelukkig heb ik in de aanloop met hun kunnen werken voor hun vorm en mijn buikgevoel hierover kunnen delen. (Op de foto hieronder mijn collega Sergiy die op het EK was met Douwe en Jelena).
Ditzelfde gevoel is er wanneer judoka’s om wat voor reden dan ook overgaan naar een andere club. In Berlijn had ik het hier nog over met een collega. De invloed hier is door het te delen en begrijp me goed, in sommige gevallen duurt z’n proces weken. Naast deze gevoelens zit ook relativiteit. Verhuizing voor studie, scheiden de wegen, voorbereiding is goed geweest etc. De echte realiteit is toch waar je invloed op had en waar je geen invloed hebt gegeven naast je norm van welke kwaliteit je er aan had gegeven of willen geven. Dat geeft je groeipijn, zoals Ray Klaasen dat zegt.
Woensdag laat thuis, donderdag vroeg op pad en laat thuis, vrijdag idem dito. Op vrijdag tussendoor iets meekunnen luisteren over de richting van de Judo Bond Nederland betreft talent ontwikkeling. Naast de richting ook veel betrokkenheid gehoord van vele collega’s. Wat ik mis is de hoe. Hoe gaan we het op een hoger plan krijgen? Ik heb zelf gemerkt dat in ons land niet goed gekeken wordt naar de beginsituatie. Waar staan we en hoe gedragen we in ons land. Om het maar kort te houden, we dragen alles aan voor onze jongsten. We ontnemen ze een deel van hun ontwikkeling, hun vallen en opstaan en dus ook die (groei)pijn. Hierdoor krijgen we dus veelal gedrag van achterover zitten, dat men voor veertig uur betaald wil worden en maar twintig uur werken. Om maar bij de slogan in de Ruska Hal te blijven dat gouden medailles niet echt gemaakt zijn van goud, maar van zweet, overgave, commitment … etc. De hoe is natuurlijk heel breed en je hebt nogal wat visie en verandering nodig om tegen de rest van de wereld te kunnen concurreren.
Nu heb ik mezelf meerdere keren betrapt op dat ik graag wil, maar de judoka, stagiaire, medewerker, ouders, .. niet willen. In vele processen en relaties loop je hier tegen aan. Veel ondernemers zullen dit herkennen en weten ook dat hun bedrijf niet van de medewerker is. Hoe krijg je dan wel je collega, de sporter, de ouder, de … mee? Er zijn vele mogelijkheden. De volgende voorbeelden wil ik met jullie delen.
Afgelopen zondag kwamen de meeste judoleraren van onze judoschool bijeen. Planning, verdere ontwikkeling in het leerplan, hun eigen ontwikkeling en ambitie. Ik had zes werkopdrachten gemaakt, deze heb ik uitgelegd in de dojo (judozaal) en kort toegelicht. Ik ben vervolgens weggelopen en ik ben gaan sporten. 1 + 1 = 3. Zo kon ik mooi invloed uitoefenen op de speklaag van mezelf als tevens mijn collega’s eigenaarschap te gunnen in hun eigen functioneren als ontwikkeling. Na een goed uur, was de hele planning ingevuld, waren er dingen uitgewerkt rond het leerplan en zijn er inzichten gekomen. Op de vraag wie welke leeftijdsgroep ging oppakken en waar de extra trainingen met activiteit voor de -13 jaar groep stonden gepland kon men niet vertellen. Ik had nu de keuze om te zeggen we laten deze groep vallen of wie kan mijn hulp gebruiken om dit op te pakken. Het laatste is het geworden vanwege verantwoordelijkheden die we dragen.
Wat ik ook gebruik is het werkboekje van Adriënne van Kampen. Vanaf ongeveer 13 / 14 jaar zet ik dit in. Het geeft inzichten aan de sporter waar ze zelf invloed op hebben in hun eigen proces tot hun mediale.
Er zijn nog vele onderdelen die invloed hebben om jezelf of anderen te laten ontwikkelen. Wellicht deel ik deze in de toekomst. Dit wilde ik graag delen na een bevlogen week, met vooral veel winnaars.
Marc Haagsma